Wirtualny Klasztor

Ja nie chodzę do kościoła, ale w czasie pobytu w Krakowie z przyjemnością zachodziłem do ich pięknych wnętrz, czułem wewnętrzne wyciszenie i ogromną przyjemność z przebywania w nich. Znów potwierdza się reguła, że działa na mnie głównie muzyka, sztuka, atmosfera. Nabożeństwo po łacinie w Tyńcu też mnie zachwyciło, czułem się, jakbym przeniósł się w czasie.

Mnie dosyć dziwi szukanie Boga w czasie uroczystości religijnych. Ja źle się czuję w tłumie i sytuacji przymusu (kiedy trzeba chóralnie recytować formułki). Myślę, że prędzej znalazłbym Boga w ciszy. Czasem mam ochotę uciec od zgiełku i hałasu. Czuję się uwikłany w całe mnóstwo relacji, bywam zadowolony, ale czuję, że czegoś mi brak. Chciałbym czasem powierzyć wszystko Bogu, zasypiać z ufnością i spokojem w sercu. Problem w tym, że brakuje mi wiary w Boga. Nawet gdybym zyskał wiarę, nigdy nie pozbyłbym się wątpliwości, co wobec braku dowodu na istnienie Boga wydaje mi się naturalne. A gdyby istniał Bóg, ale był okrutny, mściwy, zły, to takiemu Bogu ufać bym nie mógł. Nie mógłbym czcić tyrana ze strachu, ale chciałbym ufać dobremu Bogu...